9 december. Wereldlichtjesdag.

Het is de tweede zondag van Advent.

Advent, de tijd waarin we toeleven naar het kerstfeest waarbij de komst van Jezus naar de aarde wordt gevierd.
Vanmorgen werd in onze kerk de tweede adventskaars aangestoken. Twee lichtjes die dit symboliseren in de donkere dagen voor kerst.

We staan er bij stil en verwachten.
In het verlengde van de komst van Jezus als mens op aarde, is Kerst ook: Verwachting van zijn tweede en definitieve komst, om alles voorgoed te helen.
Om geweld, onrecht en verdriet weg te nemen.
Het is mooi om daarnaar uit te zien, maar o, wat vind ik het lastig om aan de tijd die daaraan vooraf gaat te denken, om die door te moeten komen.

Tot die tijd… ik heb geen idee hoe lang dat zal zijn. Het kan maar één dag zijn, of één week, van mij mag het snel zover zijn.
Maar het kan ook veel langer duren. Jaren, misschien wel heel veel jaren.
De tijd tussen nu, en het niet meer hoeven wachten duurt voor mij te lang. Elke dag is er één te veel. De goede dingen die er nu ook zijn, kunnen (nog) niet opwegen tegen het missen van mijn lieve kinderen.
Toch moet ik en ga ik verder. In afwachting van die dag.

Het is vandaag ook wereldlichtjes dag. Een dag in het jaar die staat in het teken van alle overleden kinderen, welke leeftijd ze ook hebben bereikt. Met mij zijn er ontelbaar veel andere ouders die een kind moeten missen. Een aantal ken ik, en hun verhalen. Keer op keer raak ik onder de indruk van wat zij moesten meemaken. Ik weet waar ze doorheen gaan, al is elk missen anders. Bij elkaar opgeteld geeft het een enorme hoeveelheid verdriet.
Het maakt dat ik des te meer uitzie naar die dag dat Jezus terug komt, en er geen verdriet meer is om een kind dat eerder overleed dan zijn of haar ouders.

Thuis, op deze wereldlichtjesdag, steek ik ook twee kaarsjes aan, één voor Lennard en één voor Laura.
Ik sta stil. Bij mijn kinderen en  hun leven dat hier langer en kort geleden tastbaar was, maar nu niet meer.
Ik sta stil bij mijn liefde voor hen en bij het gemis.

Twee kaarsen in de kerk, twee kaarsjes op mijn tafeltje. En vanavond ontelbaar veel op heel veel begraafplaatsen in Nederland en over de hele wereld. 

Over een tijd, korter of langer, hoeven we geen kaarsjes meer aan te steken als symbool. Niet voor advent en ook niet voor een kind dat is overleden.

Op de dag dat Jezus komt is er geen advent en geen wereldlichtjesdag meer nodig. Dan is het voor altijd, op alle dagen licht op de wereld.