6 januari. 2019 365 Dagen

De jaarwisseling is geweest, Ik probeerde steeds om er niet teveel mee bezig te zijn, om niet te denken aan dat er een heel jaar is omgegaan waarin Laura er niet was. Dat er weer een heel jaar lang voor me ligt waarin ze er niet bij zal zijn.

Toch was het goed om tijdens het terugkijken op het jaar, op oudejaarsavond in de kerk, Laura's naam te horen en zo ook bij haar stil te staan. Het was niet in 2018 dat zij stierf, maar gevoelsmatig begon het jaar voor veel mensen van onze gemeente op die dag in november, omdat er daarna nog meer verdriet kwam, dat op de één of andere manier verbonden bleef aan elkaar. 

Het noemen van haar naam doet me enorm goed, omdat ze nog zo aanwezig is in mijn hart en ik elk moment van de dag aan haar denk en haar mis.

Ik merkte die verbondenheid niet alleen op die avond, maar ook op andere momenten, bijvoorbeeld op de begraafplaats. In de rij waar Laura ligt, liggen meer mensen van onze gemeente begraven. Soms is er juist op die graven eenzelfde roos gelegd. Een liefdevol gebaar van iemand die zich verbonden voelt en denkt aan die mensen uit de gemeente die overleden.

Hoewel ik er niet aan wil, ontkom ik er niet aan dat er een nieuw jaar begint.
Waar veel mensen het jaar verwachtingsvol ingaan en plannen maken of hebben, geldt dat niet voor mij.

Dat hele nieuwe jaar ligt groot en leeg voor me. Het beangstigt me, want hoe ga ik al die dagen doorkomen zonder dat Laura er is? Zonder dat ik haar stem hoor? Zonder haar aanwezigheid en liefde? Al die 365 dagen van het jaar waarop ik haar zo zal missen...

Hoe meer ik er over na denk, hoe verdrietiger ik word en de moed me in de schoenen zinkt. Het is een onoverkomelijke reeks van dagen die allemaal doorgeworsteld moeten worden.

Daarom neem ik me steeds weer voor, elke keer opnieuw, om dag voor dag te leven. Eerst deze dag, en kijken wat hij brengt. De dingen doen die vandaag moeten gebeuren en er laten zijn wat er is. Daar vooral over na denken en nog niet aan wat morgen komt of volgende week of maand. Het helpt niet en bovendien, wat er vandaag is, is al meer dan genoeg.

Ik weet dat God bij me is en me er door wil helpen, ook weer elke dag. Ik weet dat ik daarom al die dagen dóór zal gaan. Het betekent niet dat mijn verdriet daar minder van is. Maar het zal genoeg zijn om verder te gaan. Uur voor uur, dag voor dag.

31 december. Het beste voor het nieuwe jaar.

Het nieuwe jaar begint

zoals het oude is geëindigd
Jij bent er niet bij

De tijd gaat door
maar ik sta stil
op elke dag
die komt
na gisteren en voor morgen

Kijken naar wat was
denken aan wat zal zijn
geeft pijn
overal en elke keer
als ik jou mis

Op elke dag
heb ik genoeg
aan wat er is
en niet meer is
voor morgen kan ik nu niet zorgen

Het nieuwe jaar
het is teveel om er naar toe te kijken
het beste is om elke dag
alleen maar bij vandaag te blijven

10 december. Tussen stilstaan en verder gaan.

Ik moet door, ik moet verder..

En ik wil ook wel, maar hoe??
Het antwoord op die vraag is er niet.
Het is een zoeken naar balans, tussen stilstaan en verder gaan.
Het is opnieuw uitvinden hoe mijn leven er uit met zien.

Lees deze blog op de website 'Ik mis je'

4 december. Ik win het niet van de tijd.

November is voorbij.
Het was een maand die zwaar was om door te komen. Ik ben blij dat het geen november meer is. Het is alsof er met het beginnen van de nieuwe maand een horde genomen is.

Nu is het december. Een volgende maand die niet makkelijk zal zijn om door te komen. Sinterklaas, Kerst en de jaarwisseling. Al die dagen waarop Laura zal ontbreken. En Wydo viert zijn verjaardag.

Het is zoeken naar het invullen van die dagen. Hoe gaan we het doen zonder Laura? Ik voel het missen al voordat die dagen begonnen zijn.
Ik probeer daarom ook nu toch niet te ver vooruit te denken. Eerst vandaag, en soms, omdat een beetje plannen nu eenmaal nodig is, deze week.
Het liefst zou ik deze maand wel over willen slaan. En dan gewoon in januari verder gaan.

De tijd gaat door en door. Onvermijdelijk. Soms is het prettig omdat er moeilijke dagen voorbij gegaan zijn waar ik niet meer tegenop hoef te zien. Of wanneer ik merk dat ik steeds meer aankan naarmate de tijd verder gaat. Ik zou de tijd dan willen versnellen.

Maar vaker is de tijd iets dat ik tegen zou willen houden. Want elke dag, is een dag verder weg van Laura. Ik weet dat het niet kan. Ik kan er beter niet tegen vechten. De tijd is onverbiddelijk. Ik win het toch niet.
Ik win het nooit van de tijd.
Ik moet er mee leren omgaan.