17 Februari. The Lion King.

Laura zat tot aan het einde van haar leven toe vol plannen. Dat is moeilijk te begrijpen, ik denk in de eerste plaats voor haarzelf. Om te merken dat je aan de ene kant nog plannen hebt voor het leven, maar aan de andere kant dat leven niet meer aan kan. Plannen om samen dingen te doen met de jongens, en ook met mij. Op ski vakantie, of samen in de auto naar Frankrijk als ze haar rijbewijs gehaald zou hebben. Auditie doen voor een musical of een toneelschool.
Wat zal het moeilijk zijn geweest om te kiezen voor de dood.

Laura in 'Tarzan'

Laura hield van toneel en musicals spelen en opvoeren. In haar VMBO-tijd heeft ze een aantal keer meegedaan met een musical, (waaronder Tarzan). Ze genoot er van om deel te nemen aan het groepsgebeuren er om heen en alle voorbereidingen die er bij hoorden. Zij kon zich op die manier even los maken van wat haar bezig hield en waar ze last van had. Het was voor haar een uitlaatklep en het bracht haar afleiding en ontspanning.

Tijdens haar opname in de kliniek wilde ze perse nog één vak doen en halen op het MBO. Dat was het voorbereiden en uit voeren van een musical. Het is haar gelukt om dit te doen. Ik haalde haar gedurende een aantal maanden, één dag in de week 's morgens vroeg op uit Almere en bracht haar naar Harderwijk, om haar na schooltijd weer terug te brengen. Het kostte haar enorm veel inspanning om dit te doen, maar ze deed het! Aan het einde van de periode werd de musical 'The Lion King' opgevoerd voor een aantal klassen met kinderen. Helaas mocht ik er zelf niet bij zijn. Wat had ik het graag gezien! Jammer is ook dat ik er geen foto of filmpje van heb, ik had Laura graag eens als 'Zazou' gezien.

Laura had al lang het idee om me als verrassing mee te nemen naar de Musical The Lion King. Tot op het laatst toe had ze het hier over en ze was het vast van plan. Maar het ging niet door, omdat ze overleed voordat we er samen konden heengaan.
Nadat Laura was overleden bleef ik de wens houden om er toch eens naar toe te gaan. Hoewel het verdrietig zou zijn het niet me Laura te kunnen doen, zou het verbinding met haar geven. Hoe langer de tijd duurde, hoe liever ik wilde gaan.

In de afgelopen week was ik jarig en ik kreeg van de jongens een heel bijzonder cadeau: Twee kaartjes voor 'The Lion King'.
De dag na mijn verjaardag ben ik met mijn zus naar het Circustheater geweest en hebben we de Musical die met Laura verbonden was geraakt bekeken.

Het was indrukwekkend, maar emotioneel.
Het was genieten en verdrietig zijn tegelijk.
Het was meegenomen worden in het verhaal, maar tegelijkertijd miste ik Laura.

6 augustus. Een klein vriendje.

En weer gebeurt er iets bijzonders als ik op de begraafplaats ben.

Vanmorgen heb ik een afspraak bij de psycholoog. Met grote regelmaat ga ik naar haar toe. Ik kan haar hulp erg goed gebruiken. Hoewel ik het heel fijn vind om naar haar toe te gaan, kom ik daar niet voor de gezelligheid.
Het gebeurt vaak dat ik erg verdrietig ben als ik bij haar vandaan kom.

Ook vandaag is zo'n dag, waarop ik daarom verder niet veel plan. Waarop ik de tijd neem om na te denken over wat we besproken hebben.
Wat ik juist wel doe is naar het graf van Laura gaan.

Als ik daar ben, geef ik de planten water. Ik loop een aantal keer heen en weer om de gieter te vullen. Als ik voor de tweede keer bij het kraantje ben, zie ik in mijn ooghoek wat bewegen en hoor ik iets ritselen in de heg. Daar zit een roodborstje op maar twee meter afstand.

Ik ga op het bankje zitten en wacht geduldig af wat er gaat gebeuren. Het kleine vogeltje komt voorzichtige naar me toe, maar verschuilt zich dan weer in de heg.

Als ik wat water op de grond laat lopen komt hij toch weer nieuwsgierig terug.
Na een poosje stil wachten komt het roodborstje tot op een halve meter bij me vandaan en neemt een paar hapjes van het water.

Ik ben verbaasd en verwonderd.
Dit kleine schuwe vogeltje komt op een dag als deze zó dicht bij me in de buurt. Alsof hij me een beetje wil troosten op zijn dunne pootjes en met zijn kleine kraaloogjes.

Een klein vriendje voor mij, op deze dag waarop ik het zwaar heb.

4 augustus 💛Hartjesregen uit een boom.💛

Wat is het warm en droog! Deze hele zomer, die voor mij in het teken van rouw om Laura staat, zal in mijn geheugen blijven samen met het uitzonderlijk warme weer.

Ook op de begraafplaats is het erg droog. In de wintermaanden was het er vaak modderig. Nu niet meer voor te stellen want het gras op de velden wordt bruiner en bruiner en zelfs geel van kleur. Ook de bomen die er staan beginnen hun blad te verliezen om zich te beschermen tegen de grote droogte.

Een paar maanden terug schreef ik over de zakdoekjesboom die op de begraafplaats staat. Vlak bij het grafje van Lennard. De blaadjes van de boom vallen al een aantal weken naar beneden. De 'zakdoekjes' zelf waren er al niet meer omdat die na de bloei altijd afvallen.

Als ik bij Lennard zijn grafje kom zie ik een aantal blaadjes van de boom op het monumentje liggen. Ik wil ze er af halen, maar als ik dichterbij kom en het beter zie laat ik ze liggen. De blaadjes hebben precies de vorm van een hartje. Het staat prachtig en lief.

De zakdoekjesboom die troost gaf in het voorjaar geeft een regen van hartjes in de zomer. Hij strooit ze op het graf van mijn lieve Lennard. Het geeft voor even een glimlach in mijn eigen hart.